www.domogarov.unl.pl - FORUM

nika

Saszka planuje kupić szarego cane corso Wink

carmen

kompania się rozrasta Smile

nika

On chyba ma już tylko 2 piesełki... A w dobrych czasach chyba ze 4 były Wink

EMockingbird

Wydaje mi się, że chłopak dba o swoje futrzaczki, więc niech adoptuje ile serce zapragnie! Ma moje błogosławieństwo w tej kwestii Wink

Tosca

nika

Zapytanie o to Saszę mogłoby się skończyć g*wnoburzą, bo toż to wnikanie w JEGO PRYWATNE sprawy... Wink

Jego dziewczyny nie są już najmłodsze i może potrzeba mu świeżej krwi...

Tosca

EMockingbird

Z autopsji wiem Tosco, że czasem jest to coś... hm... "magicznego". To nie tak, że "właściwości psa" pasują do twojego trybu życia czy "potrzeb". Po prostu wiesz, że to TO i nie analizujesz. W mojej rodzinie, przekazana chyba genetycznie (że tak zażartuję) jest miłość do dobermanów. Być może Sasza też wybrał takiego swojego chowańca? Wink

Ada

nika

Tosca

Przykro mi, ale nie mogę się z Wami zgodzić. Uważam, że decydując się na psa czy jakiekolwiek inne zwierzę trzeba właśnie "na chłodno" przemyśleć swoje możliwości, zastanowić się czy pies, który mi się podoba rzeczywiście pasuje do mojego trybu życia i możliwości. Nigdy nie wolno kierować się wyglądem, modą, czy faktem, że takiego psa zobaczyliśmy w filmie czy reklamie. Wtedy mniej będzie psich dramatów i przepełnionych schronisk.

Cóż z tego, że bardzo podobają mi się np. Siberian Husky ( zwłaszcza czarno białe z niebieskimi oczami), skoro wiem, że nie jestem w stanie zapewnić temu psu tak ogromnej ilości ruchu, jakiej potrzebuje szpic zaprzęgowy. Po prostu wyrządziłabym takiemu psu krzywdę. On by się męczył ze mną a ja z nim i żadna" chemia" tu nie pomoże.

Czasami życie decyduje za nas i trzeba nie mieć serca, by przeganiać psinę, która się przybłąkała, albo zostawić na pastwę losu taką, którą znaleźliśmy przy śmietniku lub przywiązaną do drzewa w lesie, jednak uważam, że jeśli możemy zadecydować sami to trzeba sprawę gruntownie przemyśleć.

Pekińczyk nie był u mnie rasą przypadkową, bo znając swoje możliwości fizyczne, wiedziałam, że nie mogę zdecydować się na psa, którego nie utrzymam na smyczy, ani takiego, który wymaga dużej ilości ruchu lub z którym trzeba się solidnie nabiegać po wystawowym ringu ( chciałam wystawiać psa sama, a nie oddawać go w ręce handlera, czyli osoby, która zajmuje się prezentowaniem cudzych psów na wystawach).

nika

Oczywiście nie mówię tutaj, żeby mieć każdego psa, który nam się spodoba. Kocham psy, zawsze miałam psy i jestem psiarą, ale nie jestem fanką trzymania psów w blokach. Zwłaszcza dużych ras, a jeśli mam mieć przysłowiową "wiewiórkę" (czyli yorkopodobne), to wolę kota. Moja kicia to straszna menda, zakała kociego rodu, ale nigdy bym jej nikomu nie oddała, ani nie porzuciła na śmietniku. Dlatego też całym sercem wspieram wszelkie akcje sterylizacyjne.

Tosca

Ja też jestem " psiarą". Kota nigdy w życiu nie miałam, ale traf chciał, że kilka lat temu na wakacjach w Bieszczadach zetknęłam się z moim ideałem kota ( łagodny, pieszczoch, który potrafił przespać na moich kolanach około 2 godzin, podczas gdy ja spokojnie oglądałam film w TV tylko od czasu do czasu go głaszcząc) i powiem Ci niko,że gdybym nie miała wtedy 2 psów, które nigdy nie miały styczności z kotem, zabrałabym ją (najprawdopodobniej była to kotka) do domu. Ale wiedziałam, że nie mogę tego zrobić.

carmen

nika