www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

W sumie to Helena siedziała u Bohuna tak długo,że mogła nabrać syndromu sztokholmskiego. Nikt nie wiedziałby czy pojechał na wojnę u ile z nią siedział. Miałaby okazję oglądać go na co dzień, a nie na chwilowym wypadzie. Może by jej się odmieniło? A i Bohunowi mogłyby kiedyś puścić nerwy. Nie wiemy co by było bo siedział przy Helenie kilka dni tylko. W większości czasu ona była nieprzytomna lub ranna. Kto wie co było jakby go zdenerwowała będąc zdrowa? To jest tylko omylny człowiek i do tego zapalczywy. Tak jak już mówiłam kiedyś w Rozłogach po rzeźi odnośnie spojrzenia Heleny. Owszem patrzy się na nią z uwielbieniem, ale ma sekundę w spojrzeniu pokazując: teraz jesteś w mojej mocy. Nie chciałaś po dobroci to wezmę siłą. Gdyby Bohun nie był ranny to na pewno odbyłby się szybki przymusowy ślub. Nie zgwałciłby jej, ale byłby koniec z narzeczeństwem.

P.s. niko było takie zadanie.

Tosca

Caryca24

A to jest ciekawe: Ada pisze o ciemnej stronie Bohuna, a jednocześnie wrzuca nam takiego Słodziaka. Przecież on ma taką minę, jakby pytał: "Serniczek? Naaaaprawdę upiekłaś dla mnie serniczek?"

Ktoś napisał i zamieścił w Internecie opowiadanie z motywem "syndromu Sztokholmskiego", w którym Jurko siedzi w Jarze dłużej. Jest przyprowadzenie popa za łeb i wymuszony ślub. A ZARAZ po ślubie jest noc poślubna. Niejednoznaczna. Jak to przeczytałam, zastanawiałam się, czy jest w ogóle psychologicznie możliwe, by tak się sprawa rozwinęła. Najpierw jest przemoc, ze zdzieraniem sukni (Jurko), strzelaniem z krócicy (Helena), potem Helenka wybucha płaczem, Bohun ją uspokaja i bardzo powoli rozkręca, aż całe zajście kończy się bardzo satysfakcjonującym finałem. Ale najdziwniejsze jest to, co dzieje się potem: Helena godzi się z losem, stwierdza, że ma zapewniony byt, nie musi nic robić, więc jest ok. Sypiać z Bohunem też właściwie może, bo to bardzo przyjemne, ale... jednocześnie cały czas nim pogardza i traktuje jak mebel. On jest od zabezpieczania jej bytu, służenia jej i dostarczania alkowianych przyjemności, ale dobrego słowa mu się nie powie. Byłam ciekawa, kiedy chłopak się rozsypie, ale niestety opowiadanie jest nieskończone...

Tosca

nika

Ada

Tosca

Caryca24

Ja miałam wrażenie, że autor tej recenzji po prostu zebrał i włożył do tekstu wszystko, co, w jego mniemaniu, mogłoby zniesmaczyć czytelnika i zniechęcić go do oglądania filmu (obok Horpyny jest przecież wspomniany chan). Co ciekawe, znalazłam jednak artykuł z polonijnego periodyku z USA (1999-2000), w którym były przytoczone wypowiedzi amerykańskich studentów o OiM i tam też pojawia się motyw lesbijki Horpyny. Pewnie zadziałał ograny stereotyp: jest fizycznie silna, męska, chodzi na wojnę, jest niezależna i w pewien sposób zbuntowana przeciwko systemowi (jak to wiedźma). Więc tak się ludziom skojarzyło. W książce widzimy, że baaardzo lubi facetów (molestuje Rzędziana, zabawia się z semenami, próbuje podrywać Bohuna), w filmie trochę mniej (właściwie jest tylko chwila kokieterii wobec Jurka).
Scena z Heleną: mnie się zawsze wydawało, że Horpyna nie miała tu złych intencji. Uważała się za przyjaciółkę Bohuna, chciała go jakoś Helenie zareklamować i zaczęła od tego, co dla niej samej było najważniejsze. Helena reaguje jak dziecko, zupełnie niepotrzebnie ją obraża. Jak wczoraj oglądałam tę scenę, to pomyślałam, że to naprawdę trzeba było nie mieć mózgu: ja na miejscu Heleny starałabym sobie ułożyć możliwie najlepszą relację z Horpyną, choćby dlatego, że jestem na nią zdana i od niej zależy jakość mojego bytowania w Jarze (zakres swobody, wyżywienie, itp.)

Tosca

Ada

Tradycja dwoch emisji filmu w dzien nie zawiodła. Wczorajsza skonczyla sie po północy. A dzisiaj od 03:30 była juz kolejna. Na dzisiaj konczy się wlasnie druga emisja. Dla chętnych zdarzycie jeszcze na ostatnie kuszenie bo wlasnie Zbaraż się broni.

Nie wiemy co by było jakby Helena pobyła sam na sam z Bohunem dłużej. Czy poznałby ją lepiej i mu się jej odechciało? Czy w końcu skończyłoby się "rumakowanie" Heleny? Teraz to ona musiałaby uważać cl mówi i robi. Ona była w jego władzy. Nie miała jak i dokad uciec.

Tosca

carmen