www.domogarov.unl.pl - FORUM

Esfir

Nooo, to była frajda!
Porobiłabym fikołki na takim trzepaku! Very Happy

carmen

Ada

A ja zapytam tak.
Co by było jakby Helena jednak znała się na kulturze lub miała odrobinę rozumu i jednak wprost odmowila Bohunowi. Raz lub kilka razy. Bo że dwa można spróbować. Ale on mimo wszystko nalegał? Straciłby w waszych oczach czy tylko by zyskał? Gdyby przykładowo ciotka była normalna i jej nie naciskała? Helena miałaby wolny wybór. Nie byłoby Skrzetuskiego lub innego na widoku.

Esfir

Ze dwa, trzy razy mógłby nalegać mimo odmowy, ale więcej to już byłaby przesada. Wink

Warto walczyć o miłość, jednak znając granice.

Ada

carmen

uważam podobnie jak Esfir, raz czy dwa to w porządku, ale przy piątym i dziesiątym to stwierdziłabym, że coś z jegomościem nie jest jednak do końca w porządku, jeśli nie rozumie i nie liczy się z cudzym zdaniem

Tosca

Bohun miał nadzieję, bo widział, że ze strony Heleny to tylko głupie panieńskie fochy i łudził się, że jak Helcia dorośnie to zmądrzeje.

Gdyby Helena była normalna i potrafiła kulturalnie odmówić Bohunowi ( co zresztą dość często robiła w moich opowiadaniach) to zupełnie inaczej bym na nią patrzyła. Według mnie, Bohun nie był prymitywem jak Azja czy Marcjan i zrozumiałby kulturalną odmowę. On chciał przede wszystkim szczęścia Heleny. A gdyby mimo tego dalej naciskał, w co bardzo wątpię, biorąc pod uwagę to, co napisałam powyżej, uznałabym, że coś jest z nim nie tak.

Nie znaczy to jednak, że przyjęłabym ekspresowe oświadczyny w stylu Jana Skrzetuskiego czy Adama Nowowiejskiego ( bo Chreptiów to właściwie powtórka z Rozłogów), subtelna różnica polega tylko na tym, że Adam właściwie całe życie spędził w stepie tropiąc Tatarów, a nie brylował na salonach czy w poselstwach. Adam nie miał dotąd do czynienia z kobietami więc nie dziwię się, że stracił głowę dla Zosi i się jej tak szybko oświadczył. Jan był o wiele bardziej doświadczony w tej kwestii. Dla mnie to subtelna, ale jednak bardzo znacząca różnica.

W przypadku Adama Nowowiejskiego bardzo ważna jest też kwestia tego, że tym razem Sienkiewicz odsłonił przed nami nieco przeszłości bohatera. Wiemy, że ojciec Adama był domowym tyranem, który biciem i krzykiem wymuszał posłuszeństwo na najbliższych i nie tylko, wcale nie dziwię się Adamowi, że miał dość despotyzmu ojca i uciekł.

O przeszłości Jana Skrzetuskiego nie wiemy zupełnie nic, a ja lubię znać przeszłość bohatera, bo to pozwala mi lepiej go zrozumieć, a czasami całkowicie zmienia moje postrzeganie danej postaci. Tak było na przykład w przypadku Stefana Ligęzy czy Geralta z Rivii.

Ada

Ale mówimy o ciągłych prośbach o rękę. Ileż można? Próbować trzeba kilka razy, ale nie w nieskończoność. A myślę,że Bohun jednak by tak zrobił. Nie znam umiaru. Lepiej byliby odejść smutnym, ale z honorem. Czy Helena miała fochy czy nie to jej sprawa. Z jakiegokolwiek powodu by odmawiała Bohun nie powinien w nieskończoność próbować.

Tosca

Najlepiej by było, gdyby Bohun postąpił tak jak Jacek Taczewski. Jacek na fochy Anny zareagował grzecznie, ale stanowczo. Kocham cię nade wszystko, ale mam swoją godność i nie pozwolę sobą dłużej poniewierać.Ale to tylko jedna w wielu zalet Jacka <3
Fochów nie zrozumiem nigdy, Ado. Odmawianie na zasadzie "nie, bo nie" jak Helena Afońce, albo Baśka Adamowi, też nie znajdzie u mnie zrozumienia.

Ada

A ja rozumiem takie "fochy". Stając na miejscu bohaterki mam prawo odmówić bez podania powodu. Mogę, ale nie muszę. Bohun mógłby próbować, ale wszystko na swoje granice. Chociaż Jacek raz zrobił dobrze. Napyskowal Annie i poszedł bo ileż można.

Esfir

To, o czym tu mowa, czyli możliwość dokonania wyboru partnera to rzecz, która powinna przysługiwać każdej kobiecie. Nie są to fochy.
I błagam, nie mieszajmy do każdej dyskusji Adama czy Jacka...

Tosca

Ada

Uważam podobnie jak Esfir.
Owszem byliby miło jakby kobieta podała powód i pozwoliła się do niego ustosunkować. Ale nie musi tego robić. To jej wybór.

Tosca