www.domogarov.unl.pl - FORUM

Zazula

Niestety Henio nam zafundowal taki obrot spraw, a dane słowo było dla rycerza najważniejsze i z tego powodu zarówno Bohun nie przerwał tańca Jana z Helena, a Jan nie wzywał to na pojedynek po oswiadczynach. Szkoda, że takiego honoru nie miała kniahini kiedy sprzedawała synowicę, a na dodatek chciała postawić Bohuna przed faktem dokonanym. W ogóle zastanawiałam się jak ona to rozkminila- że niby Bohun dowiedzialby się o ślubie Heleny przypadkiem, ale wszystko by było ok, bo ona schronilaby już swój tyłek pod ochroną księcia? Nie wyobrażam też sobie jak by to było, gdyby Bohun nie znalazł listów, albo w jakiś inny sposób dowiedział się o zareczynach Heleny przed jej wyjazdem i ślubem, nie umiem sobie wyobrazić tego co by wtedy poczuł.

Tosca

Ada

nika

Tosca

...............

nika

Ada

Fantastycznie Tosco. Nawet się nie przyczepię, że za krótko. Chłopcy zachowali sie wobec siebie tak jak bym tego pragnęła. Z jednej strony zachowali spokój z uwagi na szacunek wobec gospodyni, ale i rozmowili się miedzy sobą,
A Bohun w koncu zachował sie przy Helenie jak mezczyzna, a nie pokorny sługa. I w niczym jej nie uchybił. Skoro Skrzwtuski mogl ją pocałować to on tym bardziej.

nika

Tosca

@Niko, też mi się podoba ten fragment, Bohun od pięknych słów przeszedł do czynów.
@Ado, wyznanie Bohuna w Czorowym Jarze jest tak cudowne, że nie mam sumienia go ruszać, ilekroć je czytam, czuję ukłucie w sercu, jak Helena mogła pozostać tak nieczuła??? Jedyne, co bym zmieniła to nie pozwoliła Helenie poniżać i obrażać Bohuna, Jurko nie zasłużył na takie traktowanie. Bardzo żałuję, że reżyser tak bardzo okroił to wyznanie. Uważam, że jest tak piękne, że powinno zostać w całości, choć wiem, że jest bardzo długie.

Ada

Ja uważam, ze rozmowa Bohuna i Heleny w Jarze powinna miec wersje rozszerzoną w serialu. Też prawie nic bym w niej nie zmieniła oprocz usunięcia obelg Kniaziówny. Ale mam w mysli cos co podobałoby mi sie na zakończenie tej sceny co chetnie bym dodała. A Tobie Tosco oslodziloby szarpanie.

Niko. I mimowolnie spełniasz moje marzenia. Helena pada zemdlona w ramiona Bohuna i w koncu on ją weźmie w ramiona i położy do łóżka. Wiesz rece pod tyłek i te sprawy... Smile

Zazula

@Tosca
mi podobnie jak niko uśmiech na twarzy wywołał cytowany przez nią fragment:) Podobało mi się!

@nika
Ten smutek i zrezygnowanie Bohuna jest tak odczuwalny, że po raz kolejny wstydzę się za Helenę:/

Dziewczyny,
u mnie podobnie- scena w Jarze jest świetna i jedyne co według mnie można tam zmienić to żeby w końcu Helka poszła po rozum do głowy. Wyznanie Jurko jest tak fantastyczne, że od lat jest chyba moim ulubionym w całej literaturze

Tosca

Ada

- No, żeby ty nie była ranna, to po tym, co ty mi rzekła, ja by dziś jeszcze pchnął mołojców do Raszkowa i mnicha za łeb kazał przyprowadzić, a jutro ja by był twój mąż. Taj co? Męża grzech nie kochać i nie przyhołubić! Hej! Ty panno wielmożna, tobie miłość kozacka obraza i gniew. A kto ty taka, że ja dla ciebie chłop? Gdzie twoje zamki i bojary, i wojska? Czemu tobie gniew? Czemu tobie obraza? (...). Oj, żeby ja był chłop, ja bym cię nahajem po białych plecach rozumu nauczył i bez księdza by się twoją krasą nasycił- żeby ja był chłop nie rycerz!!

Watażka przestał wymachiwać nahajem przed nosem przerażonej Kniaziówny, zbliżył sie do niej i chwycił ją w ramiona.

- Ja wiem- mówił- czemu tobie obraza, czemu ty mi oporna! Dla innego chowasz swój wstyd dziewiczy- ale nic z tego, jakom żyw, jakom Kozak! Szlachcic hołota! Oczajdusza! Lach nieszczery! Na pohybel-że jemu! Ledwie spojrzał, ledwie w tańcu zakręcił i całą wziął. A ty, Kozacze, cierp, łbem tłucz. Ale ja jego dostanę i ze skóry każę obedrzeć, ćwiekami nabić. Wiedz ty, że idzie Chmielnicki na Lachów, a ja idę z nim i twojego hołubka odnajdę, choćby pod ziemią, a jak wrócę, to ci wrażą jego głowę na gościniec pod nogi kinę.

Helena przestraszona gniewem Bohuna padła zemdlona, mezczyzna przeraził sie, że niechcacy skrzywdził ukochaną. Począł sunąć rekami po jej twarzy i dekolcie próbujac ja ocucić. Dziewczyna nie reagowała. Kozak przytulił kniaziowne do piersi i zaczal kołysać w swych ramionach.
- Proszę nie zostawiaj mnie. Wybacz mi mój gniew. Żyj dalej, wróć do mnie. Miłuję Cię z całych sił. Obudź się. Nie chciałem Cię skrzywdzić. Horpryna, Horpryna. Bywaj tu, bywaj.
Po tych słowach Bohun wpatrywał sie z utęsknieniem w twarz Kniaziówny po czym zbliżył swe wargi do jest ust i wpil się w nie gorącym i bolesnym pocałunkiem.

nika