www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

Za Bohunem panny sznurem:)

A takźe mężatki, rozwódki, wdowy.
Helena jest dla niego jedyna kobietą na swiecie, ale ona musiałaby za to odganiać inne kobiety.
Tosco. Nikita to lepsza wersja Skrzetuskiego w czynach, ale w temperamencie? Byłby nudniejszy niż Jan. To już lepsze fajerwerki miałabyś z Afanasijem.

nika

Widzę, że tylko ja jestem tu wierna Bohunowi, bo Wy do Skrzetuskiego, Nikity, Afońki, Jimie'go i Bóg wie kogo jeszcze wzdychacie po cichu Wink

Myślę,że Helena nie odganiałaby innych kobiet od Jurka, bo on by się żadnej zbliżyć do siebie nie pozwolił...

Ada

nika

Tosca

Ada

Tak jak różnimy się w sposobie patrzenia na Skrzetuskiego tak i inaczej widzimy Nikitę.
Nikita jest obowiązkowy i honorowy, ale wydaje mi się sztywniakiem. W sypialni byłoby poprawnie, ale bez ekscesów. Dodaj do tego bojaźliwa i nudną Jelenę , która nawet kochajac męża uważałaby współżycie za niewygodny obowiązek żony. Ona miłość widziała w sposob duchowy dlatego tak łatwo było jej odejść do klasztoru. Nikita męczyłby się z nią. A Afońka tym bardziej jakby zobaczył, ze kobieta, o którą tak namiętnie walczył widzi miłość w sposób poetycki, a nie prozaiczny.

Wracając do Twojej wypowiedzi o Aleksandrze .Czy Bohun byłby w stanie targnąć sie na swoje życie, gdyby np. Helena zgineła? On mowil, zeby zabiła go ona. Ale czy z własnej reki zadałby sobie śmierć z powodu jej straty?

nika

Tosca

Według mnie, Nikita zdecydowanie nie jest, jak to określiłaś, sztywniakiem, przeciwnie, posiada wszystkie cechy, których brakuje Janowi Skrzetuskiemu i właśnie dlatego tak bardzo mi się podoba.
Przepis na to, jak ze Skrzetuskiego zrobić Nikitę jest – moim zdaniem- bardzo prosty: wystarczy pozbawić Jana jego najgorszych cech: zadufania w sobie, bufonactwa, wywyższania się, ale tym, czego Janowi niestety wybaczyć nie mogę jest intryga i szantaż, które doprowadziły do tragedii w Rozłogach i jednocześnie zrujnowały życie Bohunowi. Takie zachowanie było niegodne szlachcica. W rywalizacji z Bohunem Jan też nie grał fair. Nikita nigdy by się tak nie zachował. Już prędzej rzuciłby wyzwanie Bohunowi i zdał się na wolę Boga ( Jan tego nie zrobił, choć miał taką okazję). Co Ci zostanie, kiedy pozbawisz Skrzetuskiego jego najgorszych wad? To, co łączy Nikitę i Jana: obaj byli posłami, walczyli za ojczyznę, obaj byli wpatrzeni w swoich zwierzchników jak w obraz. Tylko tyle i aż tyle.

A skoro już jesteśmy przy intrydze Skrzetuskiego i kniahini to zawsze mnie zastanawiało, czy oni mieli Bohuna za kompletnego idiotę?? Chcieli go dla niepoznaki wysłać do Perejasławia, a Helena i kniahini w tym czasie miały pojechać na dwór kniazia Jaremy w Łubniach. Czy naprawdę liczyli na to, że Jurko niczego się nie domyśli, albo nie dowie się, gdzie jest Helena i dlaczego nagle się tam znalazła ?? Kniahini przez lata jak ognia unikała Łubniów, a teraz tak po prostu się tam wybiera. Na co oni liczyli?? Czy na to, że Jurko, który „chanowi świecił w oczy pożogą,” a potem zdobył Bar nie wparuje do Łubnów?? Bohun nie bał się niczego, ani nikogo, prędzej by zginął próbując wydostać stamtąd Helenę niż po dobroci oddał ją Skrzetuskiemu.

Co do tego jak-według mnie- wyglądałoby pożycie intymne Jeleny i Nikity to – wbrew pozorom- Nikita musiałby się zmierzyć z tymi samymi problemami, co Jurko lub Jan ( bez względu na to, który ostatecznie zdobyłby Helenę). Afońka też by ich nie uniknął. Przecież Jelena i Drużyna byli najprawdopodobniej „ białym małżeństwem”, a ich związek nie został „ skonsumowany.” Zakładam, że zarówno Jelena, jak i Helena były dziewicami. A wiadomo, że „ pierwszy raz” jest dla kobiet, zwłaszcza takich jak nasze bohaterki, bardzo stresujący. Nie sądzę więc aby oczekiwały od swych świeżo poślubionych mężów perfekcyjnej znajomości technik Kamasutry. Ale z czasem, gdyby się lepiej poznali mogłoby być inaczej i w przypadku Heleny i Jana najprawdopodobniej było.

Uważam, że Bohun miał na tyle silny charakter, że po stracie Heleny nie targnąłby się na swoje życie. Chociaż w powieści jest pewien bardzo niepokojący mnie fragment, który mógłby wskazywać, że Jurko byłby zdolny do popełnienia samobójstwa. Mam tu na myśli fragment rozmowy Bohuna z Horpyną: „ A jak się ona zabije, to co. Ciebie rozerwę, siebie rozerwę, łeb o kamień rozbiję, ludzi będę gryzł jak pies.” No, ale ostatecznie Jurko nie targnął się na swoje życie, mimo że jego ukochana, o którą tak długo walczył, wyszła za mąż z jego największego wroga. Według mnie fakt, że Jurko zaakceptował ten stan rzeczy, mało tego, nigdy więcej nie niepokoił Heleny, najlepiej świadczy o sile charakteru Bohuna i o tym, że szczęście ukochanej było dla niego ważniejsze niż jego własne.

Ada

Tosca

Ada

Tosca

Ada

Tadaaaaaaaaaaaaaaaaam.

nika