www.domogarov.unl.pl - FORUM

nika

Kolejny raz muszę zgodzić się z Toscą.
Jan owszem, chciał iść do klasztoru, ale myślę, że to była raczej decyzja podjęta na szybko, w wyniku szoku. No, bo czy któraś z nas po zawodzie miłosnym nie mówi, że "kończy z facetami i idzie do zakonu"? Ja w przypadku jakiejkolwiek klęski mówię, że nigdy więcej, że nie, że po moim trupie. A potem emocje opadają i na zimno rozpatruję problem jeszcze raz.
Skrzetuski chwilę przed poznaniem Heleny opowiada Podbipięcie, jakie to dziewczyny są na dworze. Helena była jedną z wielu fajnych lasek, z tym, że ją łatwiej było zbajerować tekstem o jej ojcu i pomóc dziewczynie uwolnić się od Bohuna. No, bo na co Jan mógł wyrywać te dworskie panny...
Jurko kochał ją szalenie, całym sobą, dla niego liczyła się tylko ona i jej dobro. Może i był furiatem, ale on wszystko robił z miłości. Bohun był pionkiem w grze kniahini i Skrzetuskiego i wydaje mi się, że to Jan, a nie Jurko ma krew Kurcewiczów na rękach.

Ada

Skrzetuski opowiada Podbipięcie o pannach na dworze u księcia, zeby trochę pożartować. Facet złożył śluby czystości, a ma już prawie 40 lat.
Co do tego sprawy oglądania się Jana za innymi to czytałam, że to wymysł reżysera, aby Skrzetsukiego trochę zrzucić z piedestału idealnego rycerza.
Bohuna będę bronić własną piersią Smile

uwielbiam go za całokształt twórczości chodź ma swoje wady. Ale nie uznam Skrzetuskiego za zwykłego lowelasa, który tylko kalkuluje, a nie kocha.

nika

Wiem, że w żartach, ale brzmiało to jakby "tyle fajnych laseczek na dworze, lecą na mnie jak pszczoły do miodu, mogę w nich przebierać (niczym stare baby na promocji w Lidlu), każda jest na moje skinienie, a Ty złożyłeś śluby czystości, idioto"...
Jeśli miałabym wybierać, to wolałabym spędzić tydzień z Jurko i być tak kochana i szanowana, jak była Helena, niż spędzić życie z facetem, który przypomni sobie o mnie, gdy akurat nie będzie miał zapisanej w kalendarzu żadnej bitwy.

Ada

Rozwalilaś mnie z tym Lidlem Laughing

Skrzetuski mogl sobie marzyć o pannach bo jeszcze wtedy Heleny nie znał. Bohun zanim jeszcze pokochał Helenę tez pewnie oglądał sie za innymi. Nie robił tego ostentacyjnie, ale pewie nie jedna mu się spodobała. Ale to nie było to ,,coś" czego szukał. I nagle go trafiło z Heleną.

nika

Ada

Może i Skrzetuski stał się dzieciorobem, ale czy obejrzał się na inna kobietę, po poznaniu Heleny? Tak samo jak i Bohun: NIE!
Dlatego podśmiewuję się z obu bo nic nie przyrzekali, a obaj żyli w celibacie podczas walki o Helenę. A nie chwalili sie tym każdej napotkanej osobie jak nasz Litwin.
Śluby w tamtych czasach były popularne. To było chwalebne. Ale przyrzekanie żyć w czystości to dość poważne przyzeczenie. W dodatku Longinus był takim poczciwym i nieśmiałym wielkoludem, ze nie sposób było się uśmiechnąć na jego rewelacje.

Założyłam ten wątek kierując sie serialem, jednak nie chodziło mi tu o ,,outlandera". Ale teraz o nim pomyslalam.
Na podstawie innego serialu miałysmy sie wcielić w Helenę, ale teraz weźmy pod uwagę wlasnie historię Claire i Jamesa.
Macie partnerów/mężów itp. Przenosicie sie w czasie. Helena nie istnieje, nie żyje, albo jest już mężatka. Spotykacie na swojej drodze Bohuna. Musicie za niego wyjść. Ale gdzies tam we współczesności czeka na was wasz ukochany. Wracacie czy zostajecie?

nika

Ada

Tosca

nika

Ada

Niko zawsze mówiłam, że gorzałka jeno tęgiej głowie służy Smile

A co by było, gdyby...Bohun nie przejął listów Skrzetuskiego? Kiedy dowiedziałby się o wszystkim? Nie przeszedłby na strone buntowników? Może duzo później, albo wcale?

Tosca

Gdyby Bohun nie przechwycił tych listów to najprawdopodobniej kniahini i Skrzetuskiemu udałoby się wcielić w życie pierwotny plan, ale zawsze mnie zastanawiało, czy oni mieli Bohuna za kompletnego idiotę?? Chcieli go dla niepoznaki wysłać do Perejasławia, a Helena i kniahini w tym czasie miały pojechać na dwór kniazia Jaremy w Łubniach. Czy naprawdę liczyli na to, że Jurko niczego się nie domyśli, albo nie dowie się, gdzie jest Helena i dlaczego nagle się tam znalazła ?? Kniahini i Helena zyskałyby tylko trochę czasu, ale Bohun prędzej, czy później ( raczej prędzej), dowiedziałby się, gdzie one są. Kniahini przez lata jak ognia unikała Łubniów, a teraz tak po prostu się tam wybiera. Na co oni liczyli?? Czy na to, że Jurko, który „chanowi świecił w oczy pożogą,” a potem zdobył Bar nie wparuje do Łubniów?? Bohun nie bał się niczego, ani nikogo, prędzej by zginął próbując wydostać stamtąd Helenę niż po dobroci oddał ją Skrzetuskiemu. Jestem przekonana, że napadu na Łubnie Bohun by nie przeżył: albo zginąłby podczas szturmu, albo z ręki kniazia Jaremy ( gdyby zabił Skrzetuskiego nawet w uczciwej walce lub pojedynku). Wiśniowiecki nie darowałby Bohunowi, że śmiał ukatrupić jego pupilka i skazałby go na tortury, albo kazał wbić na pal. Crying or Very sad

Ada

Skoro Skrzetuski był taki butny to ja obstawialabym za tym, że chciałby, aby w razie swojej smierci nic się Bohunowi nie stało. Jak Jarema by postąpił to juz jego sprawa. Ale wydaje mi się, że Skrzetuski miał na tyle honoru, źe stanąłby w Łubniach do walki bez przeszkód. Źle zrobił w Rozlogach, ale w sprawach walki był uczciwy. Zyskałby sławę, gdyby wygrał, a jeśliby przegrał to tak jak chciałby każdy żołnierz - honorowo. Janowi mozna wiele zarzucić, ale nie tego, że w sprawach oficjalnych, nieczysto zagra.
Gdyby Bohun nie przejął listów, nie byłoby rzeźi w Rozlogach, zostałby na usługach Korony. Nie byłby zdrajcą.

Tosca

Ada

Skrzetuski obraził Bohuna bo od razu wyczuł w nim rywala. To takie samcze przepychanki ja tutaj nie widzę nic niezwykłego w ich starciu, rozumiem to. Jan zobaczył bardzo przystojnego pułkownika, a Jurko zauważył, że porucznik wchodzi na jego terytorium.
Dla Skrzetuskiego walka, służba, ojczyzna były najważniejsze. Mógł olewać Helenę, ale w walce zachowywał się honorowo. Chciałby wygrać uczciwie w pojedynku lub zginać. Skrzetuski ma wiele wad, ale żołnierzem jest bardzo dobrym. Wolałby zginąć niż okryć sie hańba w nieuczciwej walce.
Gdyby Bohun został w służbie Korony łatwiej byłoby mu pojedynkować sie z Janem. Nie byłby zdrajca, tylko zasłużonym wojownikiem. To Jaremie by pasowało.
Można byłoby ustalić zasady przed pojedynkiem tak jak to zrobił Wołodyjowski z Kmicicem. Kompania pana Michala przysięgła, że puszcza wolno Kmicica jesli ten położy małego rycerza. Jeśli to samo uczyniono by w Łubniach to kniaź Jarema nie mógłby zgładzić Bohuna bo złamałby przysięgę złożona przed Bogiem.