www.domogarov.unl.pl - FORUM

Caryca24

Pamiętam, że gdy pierwszy raz oglądałam tę sztukę, byłam zaskoczona. Był wokół niej szumek medialny, ukazało się trochę artykułów i ogólnie była reklamowana jako opowieść o wielkiej namiętności. Oglądałam ją i myślałam: dlaczego z tego ekranu wieje na mnie takim chłodem? Gdzie te uczucia? I za którymś razem pomyślałam: bo ich tam nie było!

Tosca

Tylko, że " lalkami" mógł zostać jedynie znikomy procent kobiet tzn. te, które były jednocześnie piękne i bogate. Czasami można było zrekompensować deficyty urody odpowiednio dużym posagiem, tylko że wtedy miało się największą szansę na małżeństwo z kimś pokroju Rzędziana, albo Marcjana Krzepeckiego.

Florentyna pięknością nie jest, majątku też nie ma więc musiała szukać pracy jako guwernantka i dama do towarzystwa w dodatku poza swoją ojczyzną.

Ewelina miała szczęście znaleźć się w tej wąziutkiej, uprzywilejowanej grupce więc traktowała mężczyzn i w ogóle ludzi jak zabawki, ale przeważająca większość kobiet była w sytuacji podobnej lub nawet gorszej niż Florentyna.
Też nie rozumiem jak Ewelina mogła się nudzić. Oprócz tego, o czym napisałaś, Caryco dla mnie najbardziej pociągająca byłaby hodowla koni, na którą namawiał Ewelinę Edmund; no a jeśli konie to koniecznie psy tylko najlepiej jakieś większe rasy ( coś z grupy gończych, chartów może wyżłów, żeby mogły bez problemu nadążyć za koniem).

A co do literatury angielskiej to nie przepadam za nią. Ostatnio, czytając "Emmę", nudziłam się jak mops. Dla mnie to historia o tym jak nudne i puste było życie szlachty i arystokracji. Mało brakowało bym rzuciła tę książkę w kąt. Ciągle kołatało mi się w głowie pytanie: Jak można było tak żyć?! Przecież ja bym tam umarła z nudów po trzech dniach!

Ada

Nie wszystkie kobiety były lalkami. Te co nie miały urody, ani posągu były wytykane palcami jako stare panny, albo żyły w czymiś domu na łasce. Nie będąc ani służąca, ani domownikiem. Kimś kto nie należy do żadnej sfery.
Co do "Emmy" to Anglia nie lubiła feminizmu. Tam zasady ustalali mezczyzni. I życie wg zasad socjety definiowało człowieka, inaczej zostawalo się wyrzutkiem. Kobiety nie miały innego wyjścia. Były tłamszone. Miały być ozdobą domu. Ada Lovelace, Mary Shelley czy Mary Wollenscraft to wyjatki.
Emma została wychowana tak samo jak Ewelina. Tylko ta pierwsza miała wokół siebie dobrych i mądrych ludzi. I sama miała jakaś samokrytykę w sobie. A Ewelina miala taka samą egoistyczna służbę co ona. Nikt nie chciał by została bo jest fajna tylko by ludOw nie stracili zarobku. Edmund był pacynką w ich rękach. Miał zrobić swoje. Myślę,ze służbą go nie szanowała jak został panem domu.

Caryca24

Od początku mówimy tu o wąskiej, najzamożniejszej i najbardziej uprzywilejowanej grupie. Tylko że ona jest najwidoczniejsza w literaturze i w źródłach. Pamiętam, jak ktoś kiedyś zapytał: "dlaczego osoby, które wzdychają, w jakich pięknych warunkach kiedyś ludzie żyli, wyobrażają sobie siebie zawsze jako francuską markizę, a nie pomywaczkę, myjącą ścierą podłogi w jej pałacu?" Zastanawianie się nad losem pomywaczki weszło w modę parę dekad temu.
Nasza Ewelina jest produktem swojej epoki i swojej kasty.
Ciekawe, że ja nigdy nie czułam, że ona jakoś strasznie pomiata Edmundem. Traktuje go instrumentalnie, tak. Ale też sama niepotrzebnie się przed nim poniża. W ogóle to dziwna bohaterka, jakoś nigdy nie potrafiłam czuć do niej empatii.
Zgoda: w olbrzymim majątkiem nie sposób byłoby się nudzić. W tamtych czasach dawał kobiecie coś niezwykle cennego: niezależność. Można było pójść w filantropię (ile było wtedy sierot i ubogich?), można było zająć się sztuką (pisać, malować, śpiewać). Albo nastawić się na sprawne zarządzanie majątkiem i taka działalność była też na swój sposób patriotyczna: to chyba lepsze zapewniać pracę i środki do życia setkom osób niż dać się rozwalić ku chwale ojczyzny w powstaniu? Niestety, masowo nasi rodacy załapali to głównie w zaborze pruskim, w regionie Eweliny - raczej nie.
Emma mnie denerwuje, ale to tylko jedna bohaterka z wielu. Moją ulubienicą u J.Austen jest Eleonora Dashwood. Poza tym J.Austen to sam początek ścieżki. Im później w XIX w., tym robi się ciekawiej.

Tosca

Ada

Caryca24

Ja zawsze podziwiałam Eleonorę za to, że jest w stanie wytrzymać z Marianną. Jak ja bym miała taką siostrę, to dochodziłoby do rękoczynów Evil or Very Mad

O Annie nie pomyślałam. Znam prozę J.Austen głównie z adaptacji filmowych, a "Perswazje" widziałam tylko w jednej, jedynej wersji. Jest jeszcze jedna urocza fabuła "Lady Sarah", zupełnie nie pasuje do reszty, prezentuje trochę ostrzejsze spojrzenie.

A co do "Nocy czerwcowej", to może też widzimy na ekranie tak niewiele uczuć i emocji, bo to dzieło pana Wajdy. A u niego wszystko jest zawsze narodowo-marmurowo-żelazne...

Tosca

Ada

Skoro mamy upalny czerwiec to może czas sobie przypomnieć o gorącym Edmundzie? Smile

Ktoś wrzucił w dobrej jakości.

https://youtu.be/pB5zm0YuoJM

carmen

idealnie na ponad 20 - stopniowe noce Very Happy

Tosca

Ada

W czarnej rubaszce.

Ja wolę go w białym mundurze. Ale wiem,że są fanki czarnej rubaszki.

Tosca

Ada

Tosca