www.domogarov.unl.pl - FORUM

Ada

Albo to był czyjw wymysł z tymi jej slowami, albo....powiedziała tak by ratować cnotę.
By nie wyglądało,że oddala się z rozwiązłości tylko postąpiła patriotycznie. Poświęcając dla kraju swe ciało.

Esfir

Poświęcenie ciała dla Ojczyzny ma sens tylko w przypadku Napoleona, w przypadku Rosjanina niestety nie ma. Pewnie młodzieńcza krew w niej zagrała i stało się. A może jednak jej mąż Anastazy stanął na wysokości zadania? Wink

Ada

Esfir

Muszkieterowie cały czas tkwią mi w głowie. Wink

Stąd też moje małe tłumaczenie postów z francuskiego forum, ich autorzy podzielają moje przemyślenia po lekturze WdB.
W nawiasach okrągłych oryginalne wtrącenia autorów postów, w kwadratowych moje.

Wypowiedź Yermy:
Jeśli chodzi o Aramisa, nie uważam, żeby był antybohaterem. Dla mnie, ten termin jest odpowiedni raczej dla człowieka mniej lub bardziej banalnego, który zostaje, pomimo własnych chęci, wplątany w przygodę. Natomiast Aramis ma cechy całkowicie „heroiczne” (odwaga, inteligencja, ambicja). Jest on takim samym bohaterem (herosem) jak pozostali trzej, lecz nieco bardziej niejednoznacznym od nich, ponieważ ma on stronę bardziej mroczną. Zgadzam się, że Aramis jest interesujący właśnie dlatego, że nie jest „gładki”, w każdym razie [jest] znacznie mniej [„gładki”] niż reszta. Portos wyciosany jest z jednego bloku [kamienia], pełny szczodrości, zawsze wierny wobec przyjaciół, mimo braku zrozumienia ich motywów. Tak samo Atos jest wcieleniem honoru (stąd kroki ku Monckowi, o których dyskutowano gdzie indziej) i lojalności. D’Artagnan jest bardziej złożony, ponieważ jest rozdarty między wiernością wobec przyjaciół a posłuszeństwem, które przysiągł królowi (ale on zawsze wybierał przyjaciół). Aramis wydaje się o wiele bardziej niejednoznaczny, wykrętny, nieuchwytny (nie wiem, czy tak się mówi?). Nie wiemy, co myśli w przeciwieństwie do pozostałych. Pozostali mówią to, co myślą, ale jeśli chodzi o Aramisa, mam wątpliwości. Z pewnością byłby gotów umrzeć za przyjaciół, ale jeśli chodzi o dziedziny bardziej subtelne jak władza, [Aramis] manewruje przeciw swoim przyjaciołom (a ściślej raczej przeciw D’Artagnanowi). Dla mnie, WdB jest wielkim pojedynkiem pomiędzy Aramisem i D’Artagnanem (nie tylko, ale jest to istotny element powieści) i fakt, że Aramis przegrywa ten pojedynek wg mnie świadczy o tym, że nie postępował całkowicie szczerze i lojalnie, że jest winny, że ma coś sobie do zarzucenia. Co jednak nie przeszkadza [nam] uznać go za fascynującą postać!
Jeśli chodzi o intrygę, zgadzam się z Andromedą, celem Aramisa było zostanie papieżem, a nie obrona słabszych (polecam ponowną lekturę ostatniej sceny między Atosem a Aramisem, gdzie ten ostatni czerwieni się w obliczu absolutnego honoru Atosa, ponieważ on tj. Aramis nie ma całkiem czystego sumienia!)
Dominique Fernandez porównuje muszkieterów do czterech żywiołów: Atos – powietrze, na szczycie, wcielenie rycerskiego ideału oraz czystości. Portos – ziemia, siła, prostota. Dart – ogień, gwałtowność, odwaga. Aramis – woda, nieustannie nieuchwytna i nie dająca się zdefiniować, która wciąż wymyka się (piszę to z pamięci, nie jest to wierne, ale oddaje ideę).

Odpowiedź Andromède na fragment wypowiedzi Yermy dot. WdB jako pojedynku między D'Artagnanem a Aramisem:
Zgadzam się, ale chciałam dodać kolejną cegiełkę z mojego punktu widzenia: Jeżeli D’Artagnan był jedynym, który był zdolny przeciwstawić się Aramisowi we wszelkiej znajomości sprawy i jedynym z całej czwórki, który to uczynił, czyż nie dlatego, że w głębi duszy, to on najbardziej przypominał Aramisa? Wink

Kolejna wypowiedź Yermy (wybrany fragment całości):
W kwestii D'Artagnana, tak, to on najbardziej przypomina Aramisa, przede wszystkim przez [swoją] przebiegłość, finezję, geniusz intryg, inteligencję (uwaga, nie mówię, że Atos jest głupi, nie! nie przypisujcie mi czegoś, czego nie powiedziałam, lecz on jest ponad wszelkimi rozważaniami) i w końcu oczywiście przez ambicję, lecz D'Artagnan jest szczery, a Aramis jest nieco obłudny, nieprawdaż? Jednak to prawda, że w sprawie Belle-Ile D'Artagnan już nie gra fair i szczerze wobec swoich przyjaciół (stąd pisałam o pojedynku D'Artagnan-Aramis). Ale myślę, że to dlatego, że D'Artagnan wie, do czego zdolny jest Aramis i że Aramis nie powie mu prawdy. Z tego powodu Dart zataił prawdziwy powód swojego przyjazdu do Bretanii. Aramis jako przeciwnik wymaga choćby minimum ostrożności.

Żródło - [link widoczny dla zalogowanych]

Dziewczyny napisały to, co myślę.
Dart osiągnął 2 miejsce na podium mojego rankingu, właśnie dlatego, że poprzez swoją przebiegłość i pewne podobieństwo do Aramisa był dla mnie drugim najciekawszym bohaterem spośród czwórki. Very Happy

Porównanie do czterech żywiołów nader trafne.

Ada

Przyznaje,że i ja odnajduję w tych charakterystykach i dwoje poglądy. Ale znawczynią chłopaków nie jestem by tak dokładnie ich opisywać.

Jeden z moich ulubionych filmików z serialowymi Muszkieterami i Rochefordem. Finał sezonu drugiego.
https://youtu.be/IxW7yW7t6pY

Esfir

Ado, cieszę się, że też masz takie przemyślenia.
Zaś a propos znajomości chłopaków mogę napisać tylko jedno: weźże przeczytaj wreszcie W20lp i WdB! Very Happy

Finał drugiego sezonu to chyba najlepsza część serialu. Smile

Filmiku z YT nie ocenię, bo nie przepadam za składankami różnych scen z filmów/seriali z podkładem muzycznym innym niż oryginalny.

Ada

Zaglądam od czasu do czasu do książek Dumasa. Jednak jeszcze nie poczułam odpowiedniej mięty do całości. A nawet jeśli to nie będę takim znawcą. Ja zwracam uwagę na coś innego niż Ty czy Toscą.

Ten filmik jest dosyć dobry. Serial ma swoją dosyć dobrą ścieżkę dźwiękową. Ale tutaj muzyka jest nawet dobrze dobrana.

Esfir

Znawcą zawsze możesz być. Smile

To, że zwracasz uwagę na coś innego niż Tosca czy ja, nie jest wadą, przeciwnie, uzupełniamy się. Smile

Btw, świetny masz podpis. Wink

Esfir

Może napiszecie swoje ulubione sceny z Trylogii Muszkieterskiej albo tylko z 1 tomj? (zdaję sobie sprawę, że tylko Tosca przeczytała całość) Smile

Moje:
TM:
- rozprawa Aramisa
- pierwsze spotkanie Milady i Atosa po latach w gospodzie "Pod Czerwonym Gołębnikiem"
- zdobycie ekwipunku przez Portosa i Aramisa tj. Portos wzbudzający zazdrość w Pani de Coquenard oraz Aramis i żebrak
- sąd nad Milady

W20lp:
- rozmowa Darta i Aramisa w Noisy-le-Sec, wzajemne zmyłki
- rozmowa Darta i Atosa w Bragelonne, wzajemne zmyłki cd.
- scena pojednania na Placu Królewskim
- porwanie Mazarina

WdB:
wszystkie sceny z udziałem Aramisa, a zwłaszcza:
- procesja Bożego Ciała w Vannes
- rozmowa trzech przyjaciół w pałacu biskupim w Vannes
- rozmowa Foqueta, Aramisa i Vanela
- prezentacja Portosa i pojedynek słowny Darta i Aramisa w obliczu króla
- uczty w Bastylii u Baisemeaux
- reakcja Aramisa na śmierć Portosa i akcja na "Pomonie"
- końcówka powieści, a ściślej ostatni akapit

Ada

Ja napiszę o moich ulubionych scenach jak więcej przeczytam.

Esfir

Ado, przykro mi, że Cię rozczaruję, ale ta ciekawostka znana jest od lat. Smile

I to nie tylko w odniesieniu do TM, ale do większości powieści Dumasa.
Maquet tworzył zarys historyczny, a Dumas dodawał kolorytu i polotu powieściom. Trudno jednak ściśle rozgraniczyć "działkę" każdego z panów w zakresie fabuły, pewnie w jednych książkach za fabułę odpowiadał Dumas, a w innych Maquet albo po równo obaj dodawali coś od siebie do osnowy fabularnej.
Zresztą wspominałam już o tej współpracy w tym wątku.

Będę czekać cierpliwie na Twoją listę scen. Smile

Ada

Ja jakoś nie słyszałam o tym historyku więc nie zwróciłam na niego uwagi. A trafiłam na to na storytel.

Tosca

Moje ulubione sceny są następujące:
TM:- pierwsze spotkanie Milady i Atosa po latach w gospodzie "Pod Czerwonym Gołębnikiem"
- zdobycie ekwipunku przez Portosa i Aramisa tj. Portos wzbudzający zazdrość w Pani de Coquenard oraz Aramis i żebrak
- próba wydostania Konstancji z klasztoru.

- sąd nad Milady, czyli prawie to samo, co u Ciebie

W20LP
- zdecydowanie scena na Placu Królewskim, gdyby Atos nie był moim ulubieńcem po TM, niechybnie zostałby nim po tej scenie, bo nie dopuścił do rozlewu krwi.
WdB:

Cała intryga Aramisa ( uważam, że Filip byłby o wiele lepszym królem niż Ludwik)
- wypowiedzenie posłuszeństwa królowi przez Atosa ( złamanie szpady). Miał Atos własny rozum.
- reakcja Aramisa na śmierć Portosa i akcja na "Pomonie"
- końcówka powieści, a ściślej ostatni akapit.

Jak widzisz Esfir w większości się zgadzamy

Esfir

Tosco, istotnie, nasze listy wyglądają bardzo podobnie. Smile

To świadczy o geniuszu Dumasa, który potrafił wykreować tak mocne sceny i które zachwycają nawet po latach.

Ada

Najpierw pomyślałam,że Hugh Dancy byłby bliski mojemu wyobrażeniu o Darcie. A potem myślę: a może byłby świetny jako Raoul? W każdym razie ma dobrą delikatną aparycję do tych postaci jak sobie ich wyobrażam.

Esfir, co byś powiedziała na Rufusa Sewella jako Rocheforta?